Floris - of is het nu Florian? - is een doodgewone jongen met een alledaags verhaal. Dat denkt hij toch totdat hij kennis maakt met ‘de Familie’ en erachter komt dat zijn familie deel uitmaakt van de echte maffia.

In korte hoofdstukken die telkens beginnen met een (bloed?)roodgekleurde titel en datum vertelt Stefan Boonen het bijzondere verhaal van Floris. Dat de auteur gezegend is met veel taalgevoel en een rijk woordgebruik heeft, staat buiten kijf.  Zinnen als “met een stem idee die knispert van ergernis’” en “er kraakt een tak, het gras zingt en de eend zwijgt” zijn slechts enkele voorbeelden van de vele taalversiersels die het boek rijk is. Voor liefhebbers van de Nederlandse taal zeker een aanrader! Florian wordt heen en weer getrokken tussen verschillende werelden, tussen misdaad, loyaliteit aan zijn familieleden en zijn grote gevoel voor rechtvaardigheid. Waar het verhaal aanvankelijk eerder traag op gang lijkt te komen laat het einde van het boek de lezer achter met een groot gevoel van voldoening. De auteur slaagt erin de lezer hoop te geven op een wereld waarin het met de mensheid toch nog goed zal komen. De illustraties van Tom Schoonooghe in vooral donkere tinten geven het verhaal een melancholische tint. Prachtige tekeningen die elk op zich een eigen verhaal binnen het geschreven verhaal vormen! Vooraan in het boek vormt het overzicht van de verschillende personages een handige leidraad om de draad niet te verliezen.