De auteur, studente geschiedenis (1999), is zelf misbruikt en voelde zich in de periode erna alleen gelaten, niet serieus genomen door haar vriendenkring. Daarom dit boek, dat verhalen van zeven slachtoffers (van ca. 9-18 jaar, in de ik-vorm) van seksueel misbruik bevat en dat is bedoeld om slachtoffers een gezicht te geven. Het laat zien hoe nog steeds rolpatronen een grote rol spelen in het ontstaan en het instandhouden van dit misbruik, zelfs in een progressief studentenmilieu. Vaak is de dader een goede bekende van het slachtoffer, op wie ze soms in eerste instantie verliefd was. In die situaties blijkt haar NEE vaak totaal niet serieus te worden genomen. De plegers, doorgaans mannen/jongens, komen ermee weg, de slachtoffers worden ongeloofwaardig gevonden en 'moeten niet zo zeuren' omdat: ze het zelf (eerst) ook wilden, ze dronken waren, het allemaal niet zo erg was. Uit de verhalen blijkt duidelijk dat de impact van het misbruik wordt versterkt door een ontkennende omgeving. Geen nieuw gegeven, maar de verhalen laten indringend zien dat het nog steeds een hedendaags probleem is waar de samenleving geen antwoord op heeft. Met gedichten en lijntekeningen. Met (web)adressen voor hulpverlening. Voor jongvolwassenen en jongeren vanaf ca. 15 jaar en hun naasten.