Sara Eelen (Antwerpen, 1994), ook actief als essayist, videokunstenaar en sociaal werker, debuteert met een uit vier delen bestaande bundel, waarin de werking van de tijd, met name de cirkelgang van het leven, centraal staat. Dit hoofdthema wordt geruggesteund door rake observaties en conclusies. Volgens een interview met haar ontstond de bundel uit separaat geschreven teksten met een achteraf ontdekte rode lijn, die ze “aan elkaar lijmde” en aanvulde met nieuw, scherper daarop toegesneden materiaal. Dat procedé is nog herkenbaar, met name in de brokkelige structuur van haar op zich rijke beelden. Opvallend ook is Eelens aandacht, hetzij direct hetzij indirect, voor lichamelijkheid. Een kleine greep: hoofdhuid, keurslijf, verweerde vingertoppen, ellepijp en spaakbeen. Het perspectief is sterk vrouwelijk en origineel verwoord: “Logisch dat we eindigen als prooi / met in de schoot een verzameling vergissingen.” De boeiende complexiteit van de verzen overtreft gelukkig de soms minder heldere zegging. Met deze overtuigende eersteling zet Eelen zich meteen stevig op de dichtersbühne.