Dit romandebuut van de Nederlands auteur Ricus van de Coevering speelt zich af op het Brabantse platteland. In dit decor stelt Van de Coevering het landbouwersgezin Wagenaar bloot aan de wrede spelingen van het lot.

Boer Harms decorum staat of valt met het welslagen van zijn eigenhandig opgerichte pluimveehouderij. Slechts door noeste arbeid weet Harm zijn hoeve, met de weinig aan de verbeelding overlatende naam 'Ora et labora', voor faling te behoeden. Waar Harm het motto 'labora' voor zijn rekening neemt, maakt echtgenote Olga zich het aspect 'ora' eigen. Olga, die zich het leven in vele opzichten anders had voorgesteld, zoekt en vindt steeds meer troost in haar geloof. Haar ambities als zangeres, die ze opgaf voor een man die amper tijd of oog voor haar heeft, kan ze enigszins kwijt in het lokale kerkkoor. Ook de droom om het levenslicht te schenken aan een wezen van eigen vlees en bloed, wordt haar ontzegd. De wetenschap dat ze onvruchtbaar is na de doodgeboorte van haar eerste kind, leidt tot de adoptie van David. Deze Ghanese zuigeling, die zich tot ergernis van Harm niet tot een potentiële opvolger ontpopt, wordt Olga's zorgenkindje. David, die een toekomst als bioloog of arts ambieert, zoekt zijn toevlucht bij voorkeur in de wondere wereld van fauna en flora. Zowel Olga als Harm schrijven Davids vreemde praktijken ? onschuldige klepto- en pyromane spelletjes eigen aan zijn kwajongensleeftijd ? verkeerdelijk toe aan zijn uitheemse origine. David voelt zich onbegrepen en trekt zich graag terug in het naburige moeras, weg van de dagdagelijkse sleur die 'Ora et labora' overschaduwt. Wanneer een van Davids expedities wel heel ongelukkig afloopt, ziet Olga haar nare voorgevoel ingelost. Een mogelijke hereniging van het zo al vervreemde koppel Harm en Olga lijkt verder weg dan ooit.

Hoewel de opbouw van dit gezinsdrama volgens een klassiek stramien verloopt en het taalgebruik vrij sec blijft, laat het je niet onberoerd. Er wordt geen plaats gelaten voor lexicale of stilistische tierlantijntjes, de tragiek en de kracht van de roman schuilen in zijn eenvoud. Zonder uitgesproken te zijn, hangt er vanaf de beginpagina's dreiging in de lucht, er zindert een sfeer van algemeen onbehagen. Hoewel de sobere, ingetogen schrijfstijl de beklemmende realiteit mede evoceert, speelt Ricus Van de Coevering misschien iets te veel op safe. Bovendien is de ontknoping niet bijster origineel en het thema al vaker beproefd. Dit debuut kan evenwel tellen als een geslaagd voorsmaakje dat verwachtingen oproept. [Lieselotte Pierco]

Deze bondige, krachtig geschreven, tragische roman voert de lezer mee aan de hand van het noodlot, dat je vanaf de eerste bladzijde voelt aankomen. Adoptiezoon David is naar het moeras gegaan en komt maar niet terug. Bovendien kan hij niet zwemmen. Moeder Olga, die in de roman centraal staat, is ongerust, maar vader Harm is als nuchtere kippenboer niet meteen op zoek te sturen. Voor geen van de drie heeft het leven tot nu toe gebracht wat ze ervan hoopten. Als het noodlot halverwege de roman verwoestend toeslaat, wordt de lezer in de tweede helft van de roman getuige van Olga's aftakeling. Deze uitgave is een herziene druk van de bekroonde debuutroman van Ricus van de Coevering uit 2007. Inmiddels heeft de schrijver meerdere, goed ontvangen romans geschreven. Voor de liefhebber van tragische plattelandsromans in de traditie van Gerbrand Bakker en Jan Siebelink.