Sprookjes spelen altijd in het verleden, met de magische beginzin: ‘Er was eens…’, maar de sprookjes in deze bundel spelen in de toekomst. Ze beginnen dan ook met ‘Ooit is er…’. Lavendel gaat bij haar oma langs, die in het ‘vergeethuis’ woont, en hoort het verhaal over het laatste zaadje (op dat moment is er geen sprake meer van natuur). Dat zaadje is in het bezit van een heks, die Lavendel allerlei opdrachten laat uitvoeren voor zij dat zaadje krijgt. Verder zijn er verhalen over een keizer die denkt onoverwinnelijk te zijn, over een tweeling van de koning die hun vader moeten opvolgen, maar daar ruzie over krijgen, en over de tijd waarin alles geregeerd wordt door robots en boeken niet meer bestaan. De meeste sprookjes zijn nogal moralistisch, in ieder geval heeft elk sprookje een wijze les. De invalshoek om sprookjes in de toekomst te laten spelen is aardig, maar de sprookjes zelf komen soms enigszins gekunsteld over qua structuur. De weinig esthetische illustraties refereren aan de Efteling (een illustrator wordt niet genoemd). Verzorgde, stevige uitgave, op zwaar papier gedrukt. Los te lezen vervolg op ‘De Sprookjessprokkelaar’ (2014)*. Vanaf ca. 9 jaar. Verberg tekst