Niemand anders dan Niccolò Ammaniti had de krankzinnige plot kunnen bedenken van Laat het feest beginnen!. Zoals altijd in de romans van deze immens populaire Italiaan, worden er enkele verhaallijnen ontwikkeld die op het einde samenkomen. Fabrizio Ciba is een succesvolle romanschrijver van begin veertig die teert op het succes van zijn roman Het hol van de leeuwen. Nu zit hij echter in een midlifecrisis en schrijft hij al jaren aan zijn nieuwe boek. Verder zuipt en neukt hij zonder maat te houden. Saverio Moneta, bijgenaamd Mantos, is een saaie en onzekere verkoper van meubels in de winkel van zijn schoonvader. Hij zit onder de plak van zijn vrouw Serena, die hem op alle mogelijke manieren afblaft. In zijn vrije tijd is hij echter de leider van de Beesten van Abaddon, een zielige satanische sekte van vier personen. Ze moeten zich profileren tegenover andere Italiaanse sektes en plannen daarom om Larita, een beroemde zangeres en gewezen frontvrouw van een satanische rockgroep, te ontvoeren en ritueel te offeren aan Satan. Dat zullen ze doen op het feest dat wordt gegeven door Salvatore Chiatta, een vastgoedmakelaar met een gigantisch fortuin die aan Berlusconi doet denken. Chiatta wil het grootste en beste feest geven dat ooit in Italië heeft plaatsgevonden. In Rome heeft hij een reusachtig park, villa Ada, veranderd in een dierentuin. Chiatta heeft er niet beter op gevonden om van zijn feest een ongelooflijk decadent jachtfestijn te maken. Megalomaan als hij is, zullen er drie jachten worden georganiseerd: een Engelse vossenjacht, een Afrikaanse leeuwenjacht en een Indiase tijgerjacht met olifanten. Hij nodigt heel mondain Italië uit: tv-vedetten, politici, modellen, voetballers en schrijvers, waaronder ook Ciba. Het feest draait echter uit op een nachtmerrie, een apocalyps waarbij monsters vanonder de grond komen, de olifanten op hol slaan en er doden en gewonden vallen.
Voor veel van zijn fans is Niccolò Ammaniti een held, een mythe, een levende legende. Bij de boekvoorstelling in Amsterdam werd zijn naam gescandeerd. Ook in Italië is de man niet minder dan een cultfiguur. Dit hoeft niet automatisch te betekenen dat Laat het feest beginnen! een goed boek is, want dat is het niet. De eerste honderd pagina's zijn nog redelijk genietbaar. Ammaniti bouwt zijn personages langzaam op. De andere tweehonderd pagina's zijn echter vervelend: de auteur slaagt er niet in om de bizarre gebeurtenissen op het feest op een meeslepende manier te beschrijven. Zijn snelle verteltrant werkt deze keer niet. Wat een mooie sociale satire had kunnen zijn, met horrorelementen, slapstick en suspens, is alleen maar een snedig geschreven, oppervlakkig pulpverhaaltje, dat echter ongetwijfeld door de fans zal worden opgeblazen tot hét boek van de eeuw. [Kris Velter] Verberg tekst

Het eerdere werk van de succesvolle Italiaanse auteur Nicolò Ammaniti (1966) werd verfilmd en veel vertaald. 'Laat het feest beginnen' is een echte Ammaniti: geestig, snel, confronterend, spannend en knap geconstrueerd. Het verhaal is in wezen simpel: de beau-monde van Italië belandt in een decadent feest in Rome dat gruwelijk uit de hand loopt. Meer verklappen zou zonde zijn. Ammaniti beschikt over een bizarre verbeeldingskracht. Dat is meeslepend, maar na 200 pagina's fantasie wordt het allemaal wel erg onwaarschijnlijk, dat is de zwakte van dit boek. Verder geeft Ammaniti een mooie spiegel van hedendaags rijk en decadent Rome en Italië, met bespiegelingen over de rol van de schrijver, maar zijn eerdere werk had meer diepgang en intensiteit. De vertaling is uitstekend, op een enkele fout na ('een meisje wiens'). Kleine druk.