Jakko is een introverte jongen die na een uit de hand gelopen kwajongensstreek samen met zijn beste vriendin Dana naar Drakeneiland wordt gestuurd. Op dit eiland wonen enkel jongeren die gestraft zijn. Ze organiseren er het dagelijks leven zonder volwassenen, en alle kinderen hebben er een taak of een functie. Jakko is geitenhoeder. Verder heb je ook een pizzabezorger, een bakker... Dat alles wordt gesuperviseerd door de parlevinkers, een raad van wijze jongeren onder leiding van een vlootvoogd. Alles loopt op rolletjes, tot ze een drenkeling vinden: een volwassen man die hoe langer hoe meer roet in het eten strooit. Wie is hij toch, en wat zullen ze met hem doen?

Lydia Rood laat er geen gras over groeien, ze gooit je meteen in de actie en de spanning is vanaf het begin prominent aanwezig. Gaandeweg kom je meer over Jacco's karakter te weten, zijn twijfels, onzekerheden, zijn vriendschap met Dana, zijn verliefdheid op Moon. Jacco is op zoek naar zijn positie binnen de groep en hoopt die te vinden door moedig op te treden tegen de indringer, die tot op het einde van het boek mysterieus en vaag blijft.

Taal en stijl zijn in dit boek ondergeschikt aan de inhoud. Naast hier en daar wat grappige woorden, zoals "opmallewapperen", krijgen we eenvoudig en verzorgd, maar weinig opvallend schrijfwerk. Inhoudelijk zijn er toch wat bedenkingen: hoe komt het bv. dat een bende zelfstandige kinderen wel kan overleven op een eiland maar niet aan de man durft te vragen hoe hij heet? En de man is het ene moment razend kwaad op de kinderen, maar ligt kort daarna rustig in hun hut te slapen.

Daarnaast leest het verhaal iets te veel als een opeenstapeling van gissingen omtrent de identiteit en de beweegredenen van de drenkeling. Het is dan ook een anticlimax wanneer blijkt dat de man gewoon een vervelende leraar is met een pesthekel aan kinderen. Na al de pogingen om hem te zien verdwijnen, is het jammer dat zijn uiteindelijke vertrek maar één alinea inneemt: de man draait zich gewoon om en wandelt weg.

Door de vreemde kronkels in het verhaal zal een tienjarige lezer wat moeten doorbijten. Als dit lukt, dan zal dat vooral te maken hebben met het spanningselement in dit voor de rest weinig consistente verhaal. [Patricia Jeunen] Verberg tekst

Dit is het derde deel over Drakeneilend*, een strafkolonie waar kinderen wonen zonder volwassenen. Er zijn eigen wetten en ieder heeft er zijn eigen taak. Dit keer staat de wat introverte, angstige geitenhoeder Jakko centraal, die samen met zijn buurmeisje op het eiland is beland vanwege brandstichting. Jakko ziet op een dag een drenkeling op het strand liggen. De man is niet dood en bezorgt de eilandbewoners veel moeilijkheden. Het is Jakko die voor een aanvaardbare oplossing zorgt. Het verhaal eindigt min of meer open, met een voorproefje van het vervolg, 'Vermist op Drakeneiland', dat maart 2009 zal verschijnen. Deze boeken over een volwassen wereld in het klein, met kwesties als macht, bondgenootschap en verantwoordelijkheid, lezen vooral als spannende, zij het wat oppervlakkige verhalen. De korte hoofdstukken, de vlotte leesbaarheid en verscheidene pentekeningen in zwart-wit dragen bij aan de toegankelijkheid. Op de schutbladen staat een plattegrond van Drakeneiland. Door het inbinden vallen in het midden van de plattegrond wat letters weg. Vanaf ca. 10 jaar. Verberg tekst

Na 'Overleven op Drakeneiland' en 'Strijd om Drakeneiland' is dit het derde boekje in de reeks over het jongerenstrafkamp. In elk van de boekjes speelt een ander personage de hoofdrol. In dit boek is het Jakko, de wat introverte geitenhoeder. In het vorige verhaal had hij zich bij de Dragonders aangesloten en daardoor heeft hij weinig vrienden op Drakeneiland, behalve Dana. Samen met haar werd hij wegens brandstichting naar Drakeneiland gestuurd en ze delen een huisje. En er is ook nog Moon op wie hij stiekem een oogje heeft, maar die hem geen blik gunt. Jakko is vrij negatief ingesteld, maar zou er toch graag bijhoren en hij mag er niet aan denken dat het eiland zou worden opgedoekt. Dan moet hij terug naar zijn moeder met haar vriend van wie hij een grondige afkeer heeft. Die kans zit er wel in wanneer hij bij de Verboden Baai een drenkeling aantreft, die na een storm is aangespoeld. Samen met Dana gaat hij hulp halen, maar wanneer ze bij het strand aankomen is de Man weg. Hij dwaalt rond op het eiland, doet gewoon waar hij zin in heeft en begint iedereen te commanderen. De kinderen die niet gewoon zijn dat er een volwassene op het eiland vertoeft, weten niet wat hun overkomt. Bovendien slagen ze er niet meer in contact op te nemen met het vasteland. De bazige Man luistert niet en doet erg denigrerend als de kinderen hem op de Wetten wijzen. Zelf begint hij andere wetten uit te vaardigen en laat iedereen voor hem opdraven. Jakko wil er een eind aan maken, zodat alles weer zou worden als voorheen. Wanneer de tweeling de reddingsboot steelt om samen met de Man van het eiland te ontsnappen, grijpt Jakko in. Hij toont zich een ware held, maar of de anderen dat ook zo zien, is nog maar de vraag. Net zoals in de vorige boeken is het verhaal vlot leesbaar, origineel, avontuurlijk en er zit vaart in. De personages zijn echter oppervlakkig, de karakters weinig uitgediept en in dit deel is de negatieve toon (Jakko voelt zich buitengesloten) soms storend. De volwassene die hier een rol speelt, is een ware karikatuur die alles doet waar kinderen een hekel aan hebben. De hoofdstukken zijn kort en hebben elk een titel. Zwart-witte pentekeningen illustreren de tekst. Op het einde van het boek krijg je al een voorproefje van het volgende verhaal.

Verberg tekst