Ongewijzigde heruitgave t.g.v. Valentijnsdag van deze fraaie uitgave met roodpluchen omslag. Ze bevat een keuze uit Claus' eerdere gedichten (soms licht herzien), uitgebreid met een tweetal nieuwe. Als minnedichter is Claus herkenbaar als iemand met een enorme liefdeshonger en -dorst. Direct, instinctmatig, vol paringsdrift beschrijft hij het verliefde samensmelten. De beminde wordt geportretteerd als de bloedmooie meesteres, die de man eeuwig tot slaaf maakt en die hij daarom eens -heel paradoxaal- "liefste ellendeling" noemde. De barokke opeenstapeling van metaforen -ook kenmerkend voor de Experimentelen- is Claus wel toevertrouwd, beeldend en zintuiglijk als hij is. Woord- en klankspel, soms uitmondend in speelse, liedachtige gedichten, doen soms even denken aan zijn landgenoot Paul van Ostayen, maar Claus is er geraffineerder mee bezig. Zijn vondsten zijn vaak komisch, maar ook wel eens banaal of te gemakkelijk. 's Dichters argwaan jegens macht en instituties blijft in deze bundel beperkt tot een enkel licht prikje. Het bundeltje is zeer geschikt voor gulzigaards, zowel literaire als erotische, te beginnen bij oudere scholieren van het voortgezet onderwijs. Verberg tekst