In 1987 ontmoeten een gewonde twaalfjarige Sam en een bezoekende elfjarige Sadie elkaar in het ziekenhuis. Hun liefde voor games vormt de basis van een innige band die in de loop van de komende jaren steeds opnieuw getest wordt. Ondanks een interessante beginscène, herkenbare personages en genoeg zijpaden is het verhaal niet erg boeiend. De steeds terugkerende communicatiefouten in combinatie met een overdaad aan beschrijvingen van hoe verschillende games in elkaar zitten, zorgen dat je afhaakt. Vaak wordt het te detaillistisch waardoor de relatieontwikkeling tussen de personages regelmatig achterwege blijft. Er wordt weinig aandacht besteed aan hun persoonlijke ontwikkeling. Het einde is voorspelbaar.