Bonnie bedenkt een denkbeeldige vriend, die ze Niemand noemt, op het moment dat ze die het hardst nodig heeft. De moeder van Bonnie wordt namelijk verliefd op haar meester. Daardoor heeft Bonnie niet meer alleen de aandacht van haar moeder. Voor de komst van meester Weetal deelden ze alles met elkaar, zelfs het grote bed. Het is Bonnies alter ego Niemand die haar op momenten toespreekt. Niemand is tegelijk zowel een troost als een bron van frustratie, doordat ze Bonnie vertelt wat ze eigenlijk niet wil horen. Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van Bonnie. Hierdoor krijgt de lezer een goede inkijk in de belevingswereld van een meisje dat haar moeder niet wil delen. Het geheel is in een vlotte stijl geschreven. Makkelijk te lezen boek. Zeker interessant als je je als lezer eens wil verplaatsen in kinderen die ineens een ouder moeten delen met een nieuwe partner.