Deze novelle uit de naturalistische stroming in de literatuur (1850-1900) vertelt het zielige verhaal van het bastaardkind Julken, gesitueerd in het rauwe plattelandsleven van het armoedige Oost-Vlaanderen. Als dronkenlap en vechtersbaas Cloet na tien maanden gevangenis terugkeert naar zijn gezin, blijkt zijn vrouw zwanger te zijn. In de ruzie die hierop volgt, verwondt hij zijn vrouw en de buurman, de vermoedelijke vader van het kind. Cloet moet hiervoor weer vijf jaar gevangenisstraf uitzitten. Als hij terugkomt, probeert zijn vrouw hem gunstig te stemmen door haar buitenechtelijke zoontje Julken te mishandelen en te verwaarlozen tot de dood erop volgt. Mooi, sober verhaal dat een schoolvoorbeeld is van het naturalisme door het rauwe realisme en determinisme dat zich destijds afzette tegen de romantische literatuur. De auteur (1859-1932), vriend van Couperus, won in 1921 in zijn geboorteland België de driejaarlijkse Staatsprijs voor verhalend proza. Met een korte lijst van verklaringen van Vlaamse woorden. Voor het eerst verschenen in het tijdschrift De Nieuwe Gids in 1890, voor het eerst in boekvorm in 1894. Verberg tekst