Aangrijpende novelle over de zogenoemde 'Magdalena-wasserijen': de instellingen van de Ierse katholieke kerk waar ongehuwde moeders en andere ‘moeilijke’ meisjes werden ‘opgevangen’. De hoofdpersoon is een kolenhandelaar met een hard maar gelukkig leven, getrouwd, vijf dochters en zelf zoon van een ongehuwde moeder. Hijzelf werd opgevangen en had een goede jeugd, maar nu, op middelbare leeftijd, wordt hij door toeval geconfronteerd met het afschuwelijke, uitzichtloze bestaan van de meisjes die in de wasserijen worden uitgebuit, terwijl hun kinderen worden weggegeven. Hij neemt een beslissing die getuigt van grote morele moed, maar die zijn leven zal veranderen. Het is bijna niet te geloven hoe kort geleden (1985) dit verhaal zich afspeelt. Ontroerend, prachtig verteld, uitstekend vertaald. Het eind is halfopen, tegelijk mooi en angstaanjagend. De Ierse auteur (1968) wordt gezien als een meester van het korte verhaal en werd veelvuldig bekroond voor haar korte verhalen. Vertaald als 'Dit soort kleinigheden'*.