De kleine Jules kreeg ooit van zijn vader het advies er toch vooral voor te zorgen een beste vriend te krijgen. Een echte vriend is belangrijker dan de liefde, want die kan voorbijgaan. Deze beste vriend wordt het meisje Alva. Tegen het einde van hun schooltijd worden ze verliefd op elkaar zonder dit te willen toegeven. Gekwetst en onbegrepen gaan ze uit elkaar.

Na meer dan tien jaar wordt het contact hersteld. Alva is getrouwd met een bejaarde schrijver, wiens roem is verbleekt en wiens verstand aan het verdwijnen is. Jules trekt bij hen in en gaat schrijven. Er ontstaat een driehoeksverhouding, die eindigt met de zelfmoord van de demente schrijver. Dat Jules hem daarbij het wapen in de hand drukt, behoort tot de kitscherige elementen in de roman.

Dat Wells de bestsellerlijsten haalt, is begrijpelijk. De roman is meeslepend en deels ontroerend. Het verhaal steekt goed in elkaar. Maar het heeft ook iets gekunstelds. Wie heeft een moeder die een 'mengeling is van Grace Kelly en Ingrid Bergman'. En hoe groot is de kans dat je trouwt met je favoriete auteur die lijkt op je favoriete componist? En hoe geloofwaardig is het dat Jules zich pas na 25 jaar herinnert dat hij bij het laatste gesprek met zijn vader boos wegliep met de woorden: 'Ik haat je.'

***

Uit het Duits vertaald door Gerda Baardman. Meulenhoff, 300 pagina's, € 19,99.