Blauwe plekken (1989) is na de eerste druk in 1989 in 2004 al aan de 20e druk toe. Aan de tekst is hoegenaamd niets gewijzigd, behalve de overschakeling van frank naar euro. De uitgave werd in een handzame paperback gegoten en de cover kreeg een aantrekkelijke, sobere en eigentijdse look. Het verhaal verscheen in de nasleep van de kommer- en kwelrage van de jaren '70 en begin jaren '80. Een donker boek, maar dan toch niet zo donker dat de lezer er in verdrinkt. Anke de Vries beschrijft heel plastisch de hopeloze situatie van het meisje Judith dat door haar driftige moeder een paar keer per week zo danig in elkaar geslagen wordt dat ze mensenschuw is. Een somber verhaal dat ook somber eindigt, maar niet zonder die sprankel hoop. Want anders dan in sommige echte kommer- en kwelverhalen countert De Vries de somberheid met een vrolijker en hoopvoller verhaal. Een klasmaat van Judith, wat ouder en met al een stukje van de wereld in zijn achterhoofd, heeft een zelfde schrikprobleem met zijn vader. Omdat de intelligentie Michiel vanwege zijn dyslexie al een paar keer overgezeten heeft, wordt hij door zijn vader geminacht. Niet geslagen zoals Judith, wel psychologisch gefolterd. Gelukkig voor Michiel neemt een begrijpende tante hem op in haar gezin. Michiel bloeit er open en zoekt toenadering tot Judith, omdat zij hem aan een vroegere vriendinnetje herinnert. Anders dan bij Judith, die de dupe wordt van de oneerlijkheid van de nieuwe vriend van haar moeder, komt er dankzij een nieuwe relatie van Michiels vader een positieve kentering in de verhouding met zijn zoon. Wat het boek uit de probleemverhalen laat uitspringen, is het inzicht dat we in het gedrag van Judith, en later ook van haar moeder krijgen. Een waardevol verhaal om opnieuw uit te geven? Ja, met voorbehoud. Al was het maar als schoolvoorbeeld van de probleemboeken van enkele decennia geleden. Blauwe plekken kreeg een apart lemma in de Encyclopedie van de jeugdliteratuur (De Fontein/Wolters-Noordhoff, 2004). [Jet Marchau] Verberg tekst

Judith wordt door haar moeder geslagen. Ze voelt zich schuldig, omdat ze niets goed bij haar moeder kan doen. Ze heeft eigenlijk meer de pest aan zichzelf dan aan haar moeder. Op school sluit ze vriendschap met Michiel. Deze heeft ook een moeilijk verleden, zonder warmte opgevoed door een vader die alleen maar oog had voor prestaties. Dit verhaal over kindermishandeling wordt verteld in een wisselend perspectief, wat het, naast het verhaalgegeven, spannend maakt. De twee kinderen zijn heel verschillend van karakter, hetgeen een extra dimensie geeft. Het verhaal gaat over een moeilijk thema, dat vaak nog in een taboesfeer zit. Misschien is dit te veel een spannend verhaal gebleven met soms een ontroerende toon. De schrijfster vraagt verder veel begrip voor de ouders, die ook zo hun achtergrond hebben. Als Judith aan het slot van huis wegloopt, is er in feite nog niets opgelost en verzanden de goede bedoelingen van de schrijfster. Een adressenlijst met instanties die zich met kindermishandeling bezighouden was nuttig geweest. Nieuw omslag, met blauwe achtergrondkleur. Bekroond door de Nederlandse Kinderjury 1993. Vanaf ca. 12 jaar. Verberg tekst