Carmen is een misbegrepen meid vol fantasie en beschikt over een gezonde drang naar avontuur. Misbegrepen door haar moeder, gesust door haar vader. Maar dan sterft haar vader, en dringt het avontuur zich op. Een nachtelijk bezoek aan de zoo eindigt in het politiekantoor. ‘Ik wilde alleen de ijsberen zien slapen.’ Een andere keer haalt een vriend een schaap in huis tijdens een stormachtige nacht. ‘Het schaap is bevroren. Bij elke donderslag verstijft het nog iets meer. Soms laat het een angstkreet los die door heel Amsterdam te horen is.’ In Alles is Carmen kruipen we in het hoofd van Carmen. We leren haar kennen in het heden, maar krijgen ook fragmenten uit het verleden. Als jong meisje ontwikkelt ze de ietwat bizarre gave om de dood te voorspellen, zowel van haar hamster Mario als van haar vader. Maar vooral de moeilijke relatie met haar moeder blijft bij. ‘Het spijt ze heel erg’, horen we haar moeder zeggen tegen de dikke tantes wanneer Carmen een gezellige wandeling verstoort door plots angstig weg te rennen. Daarna hoort Carmen de gezette dames lachen in de gang. Het is een moeilijke relatie die standhoudt doorheen het hele boek. En Carmen wil ze ontvluchten. Maar ze zoekt te hard naar alternatieven, tot ze Chris ontmoet. Hij staat er wat afwezig bij, rookt gulzig van zijn sigaret, gunt haar nauwelijks een blik. Maar een tweede maal slaat de vonk over. Chris lijkt haar het alternatief te kunnen bieden voor het bekrompen leventje dat ze leidt met moeder en tantes. ‘Elk jaar met Kerst gaat de familie naar Parijs. Ze nemen ook de trein, eersteklas. Dat blijft dezelfde trein, met minder mensen en meer drank. Zoiets als de verjaardagsfeesten van mijn tantes. Hoe ouder ze worden, hoe minder gasten komen. Toch kopen ze elk jaar meer drank in.’
De relatie met Chris tilt Carmen naar een hoger niveau. Ze voelt zich bevrijd, soms wat onwennig, maar oh zo verliefd. Haar vrienden komen pas op de tweede plaats. En dat vindt ze niet onterecht. ‘Hij gaf me een harde stomp. Ik was hem inderdaad vergeten. Schuldig voel ik me niet. Vrienden maken te weinig los.’ Maar dan dringt de twijfel zich op. De levendige fantasie waarover Carmen beschikt wordt grimmig. Ze gaat zich een leven voorstellen zonder Chris, ook al is er in eerste instantie geen reden toe. Tot de selffulfilling prophecy toeslaat. ‘Carmen, ik ben niet meer verliefd op je.’ Carmen wil de breuk niet aanvaarden. Ze huilt, valt flauw, kraamt onzin uit. De ontsnapping die Chris haar bood, komt abrupt ten einde. Troost vindt ze niet. Zeker niet bij haar moeder. ‘Ze gelooft niet in de kracht van anderen. Zelf vechten tot het beter is. Zo heeft zij het ook gedaan.’ Zelf ziet Carmen maar één uitweg, die van de wraak. Wraak tegen zichzelf, haar moeder, haar te vroeg overleden vader, Chris. Wraak met een wrange nasmaak.
Alles is Carmen is de debuutroman van de Nederlandse schrijfster/kunstenares Alma Mathijsen. Met haar naïeve taalgebruik slaagt ze er wonderwel in de wereld op te roepen van haar puberende hoofdpersonage, en die wereld krijgt ook een weerslag in de opbouw van het boek. Waar het begin eerder een fragmentarisch karakter heeft, zorgt de ontmoeting met Chris voor structuur in het leven van Carmen en bijgevolg ook in het boek. Wat volgt, is een chronologische vertelling van een liefdesverhaal, gedoemd te mislukken. [Floris Cavyn] Verberg tekst

De schrijfster (1984) studeerde aan de Rietveld-academie. Haar kunstwerken gaan over onbedoelde communicatie. Ze publiceerde een bundel over seks met bekende Nederlanders. Nu haar romandebuut over het meisje Carmen. Ze hecht nergens aan. Er zijn al te veel spullen kwijtgeraakt. Haar paspoort is zoek en de kat verdween in de magnetron. Haar vader is overleden toen ze dat nog niet kon bevatten. Verliefd wordt ze nooit, want jongens blijven toch wel komen. Maar dan komt ze Chris tegen, een jongen die nog nooit iets vreselijks heeft meegemaakt. Hij vindt haar echt heel leuk. Hij nodigt haar uit voor de jaarwisseling in Parijs. Ze gaan uit eten met zijn ouders. Pasen brengt ze door met haar patat-etende familie. Daarna raken ze van elkaar verwijderd. Hij is niet langer verliefd. Deze uitwerking van het universele thema van verloren liefde doet sterk denken aan het luchtige proza van de vijftigers. Mathijsen noemt Campert dan ook als haar inspirator. In het eenvoudige en rechtstreekse taalgebruik komt de warrige sfeer van het studentenleven in Amsterdam goed tot uitdrukking. Kleine druk. Verberg tekst